DZIEŃ BABCI I DZIADKA

TRZCIANA - 21.01.2005

     Przybyłych na zorganizowaną przez przedszkolaków oraz uczniów najmłodszych klas szkoły podstawowej i ich wychowawców (pod ogólnym kierunkiem pani Renaty Paruch) powitała dyrektorka placówki - mgr Anna Bielak. - Bardzo miło mi powitać Państwa przy ciastkach i kawie. Ze swej strony z okazji Dnia Babci i Dziadka chcę złożyć Wam życzenia: dużo zdrowia, pogody ducha, radości, przede wszystkim z Waszych wnuków. Zapraszam na występy dzici, które zaprezentują jasełka, a potem specjalnie przygotowany dla Was program z życzeniami - powiedziała na wstępie pani dyrektor.

   Popisy wnuków obserwowało ponad trzydzieści osób. Babcie i dziadkowie z wielką uwagą obserwowali popisy dzieci i bardzo często nagradzali poszczególne fragmenty występów gorącymi brawami.

   Pierwszą część programu przygotowanego dla gości stanowiły jasełka. Młodzi aktorzy z przejęciem grali swoje role pastuszków, Jóżefa i Maryi, trzech króli. W częsci drugiej wnuki zaprezentowały zestaw wierszy i piosenek związanych tematycznie ze Świętem Babci i Dziadka.

   Odegrali także humorystyczne scenki kabaretowe, wzbudzające szczery usmiech i radość u widzów. Na zakońćzenie dzieci przekazały swoim babciom i dziadkom specjalnie dla nich przygotowane upominki. Potem już wspólnie przy stołach śpiewano kolędy i rozmawiano.

      Wśród zaproszonych na uroczystość gości była także trzciańska poetka - pania Joanna Pietroń. Była wzruszona występami dzieci. - To spotkanie było bardzo miłe. Jestem zauroczona wystepem. Dziś dzieci są bardzo zdolne i rozśpiewane. Dla nas tak radosne dzieci, nasze wnuczęta - to wielka radość. Dostrzegamy, jak wielką pracę w przygotowanie tego programu wniosły panie nauczycielki i za to serdecznie im dziękujemy - powiedziała po występach dzieci pani Joanna, wspominając także, że w latach jej młodości nie było świętowania Dnia Babci, ani Dnia Dziadka. - Kiedy ja chodziłam do szkoły, trwała wojna i takie występy, a nawet spiewanie były surowo zakazane - powiedziała.

     Tradycja Dnia Babci i Dziadka jest stosunkowo młoda, ma około trzydzieści lat. Aale jest to święto, które daje radość zarówno wnukom, jak i ich dziadkom. Dlatego warto ją kontynuować, bo przecież kiedyś dzisiejsze dzieci także będą babciami i dziadkami i miło im będzie, że pamiętają o nich nie tylko wnuki, ale także dzieci i dorośli mieszkańcy wsi, wśród których będą także nauczyciele, dla których organizowanie takich imprez - mimo, że bardzo czasochłonne - jest ważnym elementem wychowania i kształcenia młodego pokolenia.