Pogoda nie dopisała, ale organizatorom obchodów jubileuszu 120-lecia istnienia szkoły w Łąkcie Dolnej i tak udało im się w pełni zrealizować zaplanowane przedsięwzięcia. 16 maja 2009 roku cała społeczność szkolna wspólnie z mieszkańcami wsi, zaproszonymi gośćmi ze Starostą Bocheńskim Jackiem Pająkiem na czele i absolwentami radośnie świętowała dostojny jubileusz. Jeszcze przy ładnej pogodzie w kościele parafialnym w Trzcianie rozpoczęła się o godzinie 16.00 uroczysta, koncelebrowana przez pięciu kapłanów Msza Święta. Ale gdy wierni wychodzili z kościoła już padał deszcz. To zmusiło organizatorów jubileuszowych obchodów do rozpoczęcia części oficjalnej w niewielkiej salce gimnastycznej szkoły. Uczniowie przypomnieli tutaj historię szkoły, zaprezentowali swoje umiejętności recytatorskie i wokalno - taneczne.
    Gdy ustał deszcz, a niebo się przejaśniło, dalsze świętowanie przeniesiono na przyszkolne boisko, gdzie z wybudowanej estrady przemawiali goście: Jacek Pająk - Starosta Powiatu Bocheńskiego, wójtowie: Jan Kulig - (Łapanów), Jerzy Błoniarz (Żegocina), Józef Nowak (Trzciana). Swoimi wspomnieniami o szkole podzielił się także wywodzący się z Łąkty Dolnej ks. Tadeusz Kukla - absolwent łąkieckiej szkoły.
    Potem rozpoczął się piknik, którego głównym elementem była zabawa taneczna, która trwała do późnej nocy.

     Sympatycznym elementem tej uroczystości było odwiedzenie przez delegację uczniów i nauczycieli oraz sołtysa wsi Jana Kuklę najstarszej absolwentki łąkieckiej szkoły - pani Emilii Pączek (nazwisko panieńskie Juszczyk). 98 - letnia mieszkanka Łąkty Dolnej, mieszkająca w domu wnuka - pana Piotra Pączka, otrzymała bukiet kwiatów wraz z gratulacjami i życzeniami jak najlepszego zdrowia. Pani Emilia uczęszczała do łąkieckiej szkoły w latach 20-tych XX wieku, gdy jej kierownikiem był Bartłomiej Dźwigaj.

    W 120 - letniej historii szkoły w Łąkcie Dolnej było wiele ważnych wydarzeń. Przypomnieli je uczniowie w montażu słowno - muzycznym przygotowanycm specjalnie na tę uroczystość. Z zapisków w szkolnej kronice wynika, iż początkowo dzieci z Łąkty Dolnej uczęszczały do szkoły w Trzcianie. Kiedy jednak postanowiono w Trzcianie budować nową szkołę, zażądano od Łąkty Dolnej pieniędzy w kwocie 1500 zł. Mieszkańcy Łąkty postanowili się odłączyć i wybudować szkołę w swej miejscowości. Po 2 latach starań otrzymali pozwolenie na budowę. Nauka rozpoczęła się 1 września 1889 r. w wynajętej izdebce w prymitywnych warunkach. Pierwszą nauczycielką tej szkoły była Władysława Błoniarz, która pracowała w szkole przez 22 lata. W 1914 r. budynek szkolny bardzo ucierpiał od ognia działowego i karabinowego i w 1917 r. został zburzony jako nie nadający się do celów szkolnych i sprzedany na licytacji. Gmina wybudowała z drewna nowy budynek dwuizbowy. W roku szkolnym 1923/24 nauka odbywała się w trzech salach lekcyjnych, bo trzecią wynajmowano. W 1925 r. dokończono budowę trzeciej sali, położono podłogi, a dach słomiany zamieniono na blaszany. W roku 1926/27 założono bibliotekę szkolną. W maju 1927 r. Rada Szkoły zakupiła dzwonek szkolny, który został poświęcony przez ks. Millera i umieszczony na wieżyczce. Od 1 sierpnia 1931 r. posadę kierownika szkoły objął pan Kazimierz Leśniak. 15 lipca 1934 r. wioskę nawiedziła powódź, a szkoła została zalana. 1 września 1939 r. wybuchła wojna z Niemcami.  Ze szkół usunięto geografię i historię, a biblioteki kazano oddać i spalić. Łąkta miała wiele szczęścia i uchroniła się od bitwy. W dniu 1 maja 1955 r. zabłysnęło w Łąkie światło elektryczne. Młodzież już nie uczyła się przy lampie, lecz przy dobrym oświetleniu. W roku szkolnym1956/57 przystąpiono do budowy sali gimnastycznej, założono fundament w przybudówce, wykończono korytarz, drugą izbę szkolną i schody betonowe. W roku szkolnym 1963/64 powstał w szkole zespół muzyczny prowadzony przez Andrzeja Lisa z Trzciany. Szkoła zakupiła 8 mandolin. W roku szk. 1959/60 wszystkie klasy uczyły się osobno, a młodzież korzystała z audycji telewizyjnych i rzutnika. W roku szkolnym 1961/62 w szkole zorganizowano drużynę harcerską. W roku 1966/67 wprowadzono klasę VIII i w związku z tym zorganizowano 2 pracownie: fizyczno- chemiczną i zajęć praktyczno- technicznych. Mimo, że szkoła realizowała program szkoły ośmioklasowej nadal były klasy łączone: V z VI i VII z VIII. W roku szk. 1968/69 funkcję kierownika szkoły objął Pan Jan Liszka. W 1973 r. od stycznia rozpoczęło pracę Ognisko Przedszkolne w systemie 3 razy w tygodniu po 3 godziny lekcyjne. Jednostkę lekcyjną wydłużono do 60 min. Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły było ślubowanie klas pierwszych. W roku szk. 1975/76 szkoła uległa rekonstrukcji sieci i stała się Punktem Filialnym Szkoły Podstawowej w Żegocinie. Lekcje odbywały się w systemie dwuzmianowym. Klasy IV - VIII były dowożone autobusem do Zbiorczej Szkoły Gminnej w Żegocinie. W roku szk. 1987/88 szkoła przestała być punktem filialnym i stała się samodzielną szkołą o trzech klasach. Nauka w szkole odbywała się na jedną zmianę. Jeden z budynków został zaadaptowany na przedszkole, które zaczęło funkcjonować. W roku szk. 1990/91 miało miejsce przywrócenie nauki religii do szkoły. W roku 1993 szkoła została poszerzona o 2 klasy. Zamontowano w szkole dzwonek elektryczny . Funkcję dyrektora objęła Pani mgr Stanisława Gąsiorek. Od 20 września 1993 r, w szkole zaczęła funkcjonować stołówka. Uruchomiono sklepik szkolny. Rodzice zawiązali Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły. We wrześniu 1994 r. szkoła istniała już jako sześcioklasowa. Szkoła zmieniała swój wygląd z dnia na dzień. Rozkwitała pąkami osiągnięć uczniowskich, piękniała i wciąż rosła. Od września 1996 r. szkoła funkcjonowała jako 8 - klasowa. Nauka odbywała się na dwie zmiany. Klasy VII i VIII były łączone. 9 lipca 1997 r. wieś Łąkta Dolna dotknięta została skutkami powodzi. Szkoła została zalana. W izbach lekcyjnych woda była na wysokości 40 - 50 cm, a w sali gimnastycznej osiągnęła poziom 150 cm. Kotłownia zalana była pod sufit. Zniszczeniu uległy pomoce, sprzęt sportowy, a nawet dzienniki. 18 lipca tego roku szkołę odwiedził prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Aleksander Kwaśniewski, a 6 sierpnia Premier Włodzimierz Cimoszewicz, który zapoznał się z pracami przy usuwaniu skutków powodzi. Rodzice i mieszkańcy pracowali bardzo ofiarnie, by szkoła była gotowa na 1 września. Spodziewano się powtórnej wizyty Prezydenta. Tak też się stało. Prezydent Aleksander Kwaśniewski podziękował za ogrom pracy przy usuwaniu skutków powodzi, a uczniom podarował komputer i drukarkę. 30 stycznia 1999 r. odbyło się uroczyste poświęcenie szkoły. 6 grudnia 1999 r. Św. Mikołaj osobiście złożył w szkole pierwszą wizytę przynosząc uczniom upominki. W styczniu 2000 r. uczniowie po raz pierwszy zaprosili babcie i dziadków do szkoły na uroczystość z okazji ich święta. 11 czerwca 2000 r. odbył się w szkole I. Gminny Festiwal Piosenki Dziecięcej "Ja po prostu mam talent". Od 2001 r. szkoła ma tytuł promującą zdrowie. 3 stycznia 2002 r. szkoła zorganizowała pierwsze spotkanie opłatkowe dla ludzi chorych i samotnych z terenu gminy Trzciana. W kwietniu 2002 r. odbył się natomiast pierwszy sprawdzian uczniów kl. VI. 10 października 2003 r. szkoła otrzymała certyfikat "Szkoły z klasą". W 2004 r. przed budynkiem szkoły powstało miasteczko ruchu drogowego. W tymże roku uczniowie po raz pierwszy wzięli udział w rajdzie pieszym szlakiem cmentarzy I wojny światowej. W 2006 r. w marcu uczestnicy kółka teatralnego po raz pierwszy zaznaczyli swój udział w Powiatowym Konkursie Recytatorskim w Bochni. Aby w szkole działo się jeszcze lepiej powstały następne koła zainteresowań takie jak: matematyczne, humanistyczne, plastyczne, taneczne i sportowe. Powstają wystawy malarstwa, rzeźby, dorobku szkolnych kół zainteresowań.  Zarówno koła zainteresowań, jak i konkursy dają uczniom szansę rozwijania swych zdolności i osiągania wysokich wyników także na szczeblu kraju, bowiem dwóch uczniów zostało laureatami Ogólnopolskiego Konkursu Matematycznego "Multitest". Nie byłoby to możliwe bez udziału wysoko wykwalifikowanej kadry pedagogicznej, pracującej w tej szkole. 17 maja 2008 roku odbyła się  wielka uroczystość nadania szkole imienia Św. Kingi i poświęcenie sztandaru. Pięknie prezentuje się Jubilatka. Wciąż się rozwija, doskonali, zmienia na lepsze. Posiada wspaniale wyposażoną pracownię komputerową, stołówkę, bibliotekę i salę gimnastyczną. W budynku przedszkolnym uczą się sześciolatki, których szeregi od lat zasilają dzieci młodsze. Zmieniło się otoczenie szkoły. Powstały chodniki i rosną krzewy.
Plac zabaw jest ciągle wzbogacany o nowe urządzenia, które tyle radości sprawiają najmłodszym. To zasługa rodziców uczniów tej szkoły, sponsorów, sołtysa i mieszkańców tej wsi. Szkoła jest przysłowiowym "oczkiem w głowie" dla mieszkańców. Byłoby błędem nie wspomnieć przodków, którzy na miarę czasów w jakich przyszło im żyć i na miarę możliwości walczyli o tę szkołę
i tworzyli ją. Nauczyciele pracujący w tej szkole przez dziesiątki lat kształtowali rzesze inteligencji rzemieślników i rolników, którzy z takim oddaniem pracowali i pracują na łąkieckiej ziemi. Słowa wdzięczności należy skierować również pod adresem księży prowadzących lekcje religii w szkole i poza nią, kiedy było to zabronione. Nie można nie wspomnieć w tym miejscu zasług w tworzeniu tej szkoły byłego sołtysa śp. Franciszka Kukli, jak również obecnej wśród nas mieszkanki Władysławy Stawarz. To oni kierując Społecznym Komitetem Rozbudowy Szkoły byli w szkole codziennie nie szczędząc czasu i wysiłku. Ta szkoła - to dzieło wszystkich mieszkańców, a szczególnie rodziców, których dzieci uczyły się bądź uczą w jej murach. Ta szkoła - to dzieło sponsorów, którzy wspierają finansowo każdą uroczystość organizowaną na rzecz szkoły.
    Budynek szkoły został ostatnio ocieplony i pokryty elewacją. Od roku 2007/08 funkcję dyrektora szkoły pełni Pani mgr Jolanta Młyńska.
   Szkoła o długiej, 120-letniej historii jest dziś piękną wizytówką wsi. By tak było troszczą się zdodnie uczniowie, nauczyciele, rodzice i samorządowe władze Gminy Trzciana. Jubileuszowej uroczystości towarzyszyło hasło wywieszone na zewnątrz szkoły: "Chociaż masz już 120 lat, ciągle piękniejesz i rośniesz. Jestes dumą tej wioski, spoglądasz na nas radośnie". Życzymy, aby nadal tak było, przynajmniej przez 120 kolejnych lat !