AUGUSTYN
MŁYNARSKI
(1894 - 1958)
Augustyn Młynarski, mimo iż nie urodził się w
Trzcianie, jest ściśle z nią związany poprzez to, że tu spędził większość
życia, tu pracował, tu zmarł i tu został pochowany. Przybył w te strony z rodzinnego
Tuchowa, gdzie przyszedł na świat 31 lipca 1894 roku. Jego rodzice Bronisława i Józef
wychowywali go w duchu patriotyzmu i głębokiej religijności. W Tuchowie ukończył
szkołę powszechną. Od najmłodszych lat wyróżniał się uzdolnieniami muzycznymi. Po
wstąpieniu do seminarium nauczycielskiego w Tarnowie, prowadził tam chór szkolny. Grał
na organach, skrzypcach i pianinie.
W roku 1913 został powołany do wojska austriackiego i kiedy wybuchła
wojna znalazł się na froncie włoskim. Pod miejscowością Gieree został ranny i
dostał się do niewoli włoskiej. Przez pół roku leczyli go włoscy medycy ze szpitala
"Santa Maria". Kiedy odzyskał zdrowie zgłosił się na ochotnika do Armii
Polskiej we Francji, którą organizował Józef Haller. Właśnie z tą armią walczył,
już po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, na froncie wschodnim, by bronić
niepodległości przed bolszewicką nawałą. Po powrocie z frontu, razem z ojcem (matka w
międzyczasie zmarła), przeniósł się do Bochni. W liście do rodziców, przesłanym
wraz z fotografią wykonaną w maju 1919 roku, po powrocie z niewoli, pisał:
"Dał mi Bóg, że wróciłem do polskiej ziemi by dalej walczyć
o jej wyzwolenie. Z niewoli nie mogłem pisać bo nie było wolno. /.../ teraz przesyłam
to zdjęcie z moimi kolegami, z którymi przeżyłem najcięższe chwile życia /.../
spodziewam się, że wkrótce przyjadę do domu na urlop, już nie mogę doczekać się
tej chwili..."
15 września 1920 roku Augustyn Młynarski otrzymał nominację na
nauczyciela szkoły w Trzcianie. Cztery lata później został zamianowany kierownikiem
tutejszej szkoły powszechnej. Ożenił się z nauczycielką Genowefą Milasówną z
Krakowa (początkowo pracowała na posadzie w Szkole Powszechnej w Ujeździe) i wspólnie
pracowali w trzciańskiej szkole przez wiele lat. Zasłynęli jako bardzo aktywni w
środowisku i szkole nauczyciele. Wychowali wiele roczników mieszkańców Trzciany.
Doprowadzili do wybudowania nowej szkoły, w której dziś znajduje się siedziba
Publicznego Gimnazjum. Założył i przez wiele lat prowadził zespół folklorystyczny i
teatralny, który szeroko rozsławił Trzcianę. Aktywnie działał w Ochotniczej Straży
Pożarnej i kliku innych organizacjach społecznych.
Zmarł w 1958 roku i został pochowany na cmentarzu
parafialnym w Trzcianie. Kiedy więc odwiedzimy trzciański cmentarz, odszukajmy grób
Augustyna Młynarskiego i zaświecimy na nim znicz, bo pamięć o nauczycielu i bojowniku
o niepodległość naszej Ojczyzny musi pozostać żywa. Szeroko postać Augustyna
Młynarskiego przedstawiła w swojej książce "To było w Trzcianie" jego
córka Aleksandra.
Źródła:
1. Aleksandra Młynarska, "To było w Trzcianie", wydawnictwo autorki (druk
maszynowy).
2. Kronika Szkoły Powszechnej w Trzcianie.
|
