JAN CHOJECKI

Jan Chojecki 1909 - 1992

     Jan Chojecki urodził się 3 sierpnia 1909 roku w Leszczynie. W rodzinnej miejscowości ukończył cztery klasy szkoły powszechnej. Naukę kontynuował nastepnie w pobliskiej szkole, w Królówce. W czerwcu 1926 roku rozpoczął starania o przyjęcie do gimnazjum w Bochni, ale z braku miejsc nie został przyjęty. Wtedy zainteresował się grą na organach. Ukończył szkołę w Tarnowie i został organistą.
     W 1929 roku objął posadę organisty w dalekiej Kazimierce na Wołyniu. Po roku został powołany do czynnej służby wojskowej, którą odbywał w Równym. Po jej zakończeniu w 1932 roku został organistą w Granatowie koło Horochowa. Był tam do 1935 roku. W czasie, gdy odbywał ćwiczenia wojskowe, spłonęła tam plebania i z tego powodu powrócił do rodzinnej Leszczyny.
     Nadeszła wojna. Wciągnął się w konspiracyjne nauczanie. Miał obszerną - jak na owe czasy - bo liczącą prawie 450 tomów domową bibliotekę. Książki z tej domowej biblioteki pomagały mu pomagać młodzieży w poznawaniu wiedzy o Polsce i świecie.
     W 1947 roku zaangażował się w tworzenie jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej i organizowanej przy niej orkiestry dętej. Jako jeden z niewielu znał się na muzyce. Uczył więc kolegów podstaw muzyki, przede wszystkim znajomości nut i zapisu nutowego. Był także organizatorem występów tej orkiestry. Można powiedzieć, że pełnił rolę jej kierownika.
     Zadbał też o podniesienie poziomu własnego wykształcenia. W 1949 roku zapisał się do korespondencyjnego Liceum w Krakowie, a po ukończeniu tej szkoły w 1953 roku zaczął naukę w Studium Księgowości w Wojniczu. Jak wielu wtedy ludzi, wyjechał na Ziemie Odzyskane. Znalazł się w Nysie koło Opola, gdzie pracował jako księgowy.
     W roku 1969 znów powrócił do Leszczyny. Został prezesem Spółdzielni Zdrowia w Trzcianie. Jako księgowy pracował w Kółku Rolniczym w Leszczynie. Wciąż prowadził aktywny tryb życia. Wiele podróżował. Robił notatki, dużo czytał. Jest autorem opracowania "Historia i dzieje Leszczyny", w którym w oparciu o dostępną literaturę oraz wspomnienia osób starszych i własne spiasał chyba po raz pierwszy historię rodzinnej wioski.  Zmarł w 1992 roku.