Trzciańska świątynia może poszczycić się unikatowym na skalę ogólnopolską zabytkiem sztuki kamieniarskiej. To gotycka chrzcielnica, datowana na 1497 r. Jej niezwykły artyzm wyraża się w dwóch rzeczach - umieszczonymi na korpusie kolorowanymi herbami szlachty polskiej i herbem Polski, a także pięknym kształtem plecionego nodusa (zgrubienia na trzonie łączącym czarę ze stopą kielicha).
    Nieznany artysta - kamieniarz z końca XV wieku wyrzeźbił tę chrzcielnicę, nadając jej kształt kielicha na planie ośmioboku o średnicy 78 cm. Jest wysoka na 107cm i posiada czaszę z trzema dużymi, lekko zagłębionymi tarczami, na których widnieją herby: Prus, Orzeł Polski i Starykoń. Z kolei na nodusie artysta umieścił siedem tarcz herbowych: Janina, Warnia, Syrokomla, a na stopie kielicha: Zaręba, Poraj i jeszcze jednen - nierozpoznany. Jest tu także wyryta data: 1497. Chrzcielnica prezentuje najwyższy poziom artyzmu. O ile czas powstania chrzcielnicy nie budzi wątpliwości o tyle fundatorzy chrzcielnicy pozostają nieznani. Byli nimi zapewne właściciele wsi, należących wtedy do trzciańskiej parafii lub wsi okolicznych.
   Chrzcielnica przechodziła wraz z kościołem wiele trudnych chwil np. jego spalenie w połowie XVII wieku, ale na szczęście ocalała. Czas zrobił swoje i kolory malunków, a także samego kamienia wyblakły.

      Dopiero teraz, dzięki prywatnemu sponsorowi, została w końcu 2007 roku odrestaurowana w firmie pana Mirosława Babicza z Trzciany. Podczas zdjęć wykonanych w laboratorium, okazało się że chrzcielnica była wykuta z czarnego piaskowca, a jej niektóre elementy pozłocono szczerym złotem. W taki właśnie sposób została odnowiona i znów nabrała należnego jej blasku.